Bezoekje aan Wales

Beste lezer,

Je zal wel denken, die Ruben heeft geen leven meer. Nou, dat klopt aardig. Echte rauwdouwers feesten tijdens werktijd en werken in de vakantie. En dat geeft mij de mogelijkheid tussen het werken door af en toe iets leuks te doen en mijn fans daar direct over in te lichten.

Vandaag (11/4) stond in het teken van Wales. Voor de duidelijkheid, Wales is een erkend land met een eigen erkende taal (naast het engels). Echt 21ste eeuws is deze taal echter niet. Dat wordt wel duidelijk als ik je de naam van het dorpje dat we bezochten verschaf: Llangollen. Llangollen is een klein, middeleeuws, dorpje dat gekenmerkt wordt door toeristen (hotels) en een akelig hoog gehalte gepensioneerden. Toen de bus om 10. 30 arriveerde op de, niet al te ruime, parkeerplaats, kostte het mij niet veel tijd een reisgenoot te vinden (Ik kwam namelijk vriendloos aan). Degene die ook alleen is aanspreken en hem overvallen met de vraag of hij er iets voor voelt samen de dag voort te zetten, bleek een goede tactiek. Jamie was de naam van mijn nieuwe vriend, die half chinees, half japans is.
Behalve het onrealistische, niet UK achtige uiterlijk van Llangollen, viel er niet bar veel te beleven. Maar toch een meevaller dat het weer even onrealistisch was, zodat we in het zonnetje konden genieten van echte Welsh Cake.

Na Llangollen bezochten we Powis Castle. Een mooi en compact kasteel met een, naar mijns inziens, aardig grote tuin. Het bezoeken van deze tuin gaf niet alleen een heerlijk zomergevoel, het gaf ook de mogelijkheid het kasteel van meerdere kanten te fotograveren. Want alhoewel er nog geen camera bestond in de 13e eeuw, over fotomomenten was wel goed nagedacht. Ook lekker was het echte Welsh Ice Cream. Toeristen worden maar weer verwend.

In het kader van beelden spreken boekdelen, verwijs ik jullie naar onderstaande foto's.

Ohja, reacties zijn nog steeds van harte welkom (ook van nieuwkomers binnen de familie). Ik check mijn blog regelmatig.

Cheers!

Powis Castle

Llangollen

Terrorisme

Even een berichtje tussendoor.


http://news.bbc.co.uk/1/hi/uk/7991307.stm


http://news.bbc.co.uk/1/hi/uk/7993748.stm

Het is dus dichter bij dan je denkt.....

Ouders in Manchester!

Beste lezers,

Na vier dagen vol vertier met scripties en verslagen, was het zaterdag weer reden tot vrolijkheid. Mijn welgewaardeerde ouders zouden de zaterdagmorgen aankomen. Rond de koffietijd kreeg ik dan inderdaad een belletje van de man des huizes.
Na de nodige koffie werd afgesproken eerst richting mijn kamer te lopen. Daarna weer noordwaards richting Old Trafford. Inderdaad, de wedstrijd was pas zondag, maar om welgeinformeerd de tribune op te kunnen zoeken, vonden wij het een goed idee het United museum te bezoeken. Wat bleek, het was nog een erg leuk museum ook. Het feest kon helemaal niet meer stuk na een foto samen met pa, ma en een stel bekers! Toch wel, want 's avonds lekker gegeten en daarna genoten van een zeer komische en even slechte en eenzijdige religuous.

Mijn zondag begon wat moeizaam nadat ik was uitgegleden bij het stappen uit de douche. Maar zelfs een gekneusde teen kon de pret niet bederven (op zijn hoogst wat vertragen). 'S onchtends een allesaardige textiel demonstratie in het museum gehad. Wat voor de Tilburger(s) onder ons natuurlijk hemel op aarde was. 'S middags stond er United-Austin Villa op het programma. Tjonge jonge, wat was dat een wedstrijd zeg! Old Trafford schudde op haar grondveste. Kijk maar hoe de camera schudt op de filmpjes! Dat komt dus echt niet door mijn motoriek! 'S avonds genoten van een laatste avondmaal en de samenvatting van de wedstrijd.

Maandag morgen nog even een kopje koffie bij de Star Bucks. En dan was het voor de ouders alweer tijd om te gaan. Voor mij overigens weer tijd achter mijn laptop te duiken voor het nodige coursewerk. Ja, het leven is soms hard in Manchester......

Cheers!

Manchester United - Austin Villa in beweging

Voor bij het altaar...