Afsluiter

Beste lezer,

Na wederom een week van half-geconcentreerde bezigheden was het tijd de vakantie goed af te sluiten. Ditmaal nam ik de touwtjes zelf in handen.

Deze zondag (19/4) zou ik het Peak District bezoeken. Met een rugzak, zomerjas en vrijwel geen idee waar ik terecht zou komen stapte ik om 9.45 de trein in. De reis eindigde bij een plaatsje genaamd Edale. Tegen mijn verwachtingen in was er geen informatie centrum in de buurt te vinden. Gebaseerd op een kaart, gevonden bij een parkeerplaats, liep ik een kant op die me waarschijnlijk wel bij mijn bestemming zou brengen (had ik al via het web 'gepland'). Toen het voetpad eindigde bij priveterrein, besloot ik een zijweggetje te nemen. Deze weg bracht mij bij een prachtig landschap. Even later kwam ik een berg tegen (en mensen!). Ik had het gevoel dat het uitzicht wel mooi zou zijn vanaf de berg, en begon te 'klimmen'. En inderdaad, heel mooi (zie foto's). Minpuntje was dat ik ook weer naar beneden moest. En je hebt van die uitzonderingen op de regel 'naar beneden is makkelijker dan naar boven'. Mijn schoensel hielp ook niet echt. Naar een lichte abseiling kwam ik werkelijk in de valei terrrecht. Met het doel in zicht (Castleton) begon ik te lopen. Onderweg kwam ik langs Treak Cavern, dat ik besloot te bezoeken. Eenmaal buiten vervolgde ik mijn tocht naar Castleton.

Aangekomen bij Castleton werd ik begroet door een opvallend groot (gezien de oppervlakte van het dorpje) tourist information centre. Heel leuk allemaal, maar ik was in Castleton om de ruines van Peveril Castle te bezoeken. Daar hoefde ik niet lang naar te zoeken en ik moet zeggen dat het echt ruines waren. Maar toch weer een kasteel van me lijstje kunnen afstrepen. Eenmaal beneden (het kasteel stond op een heuvel) voelde ik mij 'onverzadigd'. Om terug naar Manchester te komen zou ik de trein moeten pakken in Edale, maar om nou dezelfde weg terug te lopen...

Gelukkig herinnerde ik mij het tourist information centre. De vrouw achter de balie raadde mij aan om naar Hope te gaan. Vanaf daar kon ik de trein nemen naar Manchester. De weg naar Hope (lopend) was vrij verassend. De weg bestond uit een grote schapenweide (ca 1 mile lang). Helaas waren de schapen bang aangelegd en een foto samen zat er dus niet in.

Hope had ook niet echt veel te bieden (behalve het uitzicht, de stilte, en het weer). Ik besloot daarom de trein maar weer op te zoeken (het was 6.30 pm).

Dat was het wel weer.

Cheers!

Peak District: Edale - Castleton - Hope selfmade walking tour