Beste lezer,
Het is over, klaar, finito. Mijn laatste examen is achter de kiezen. 'Alles wat rest' is drie dagen uitrusten in Belfast, drie dagen keten met Cindy, twee nog in te vullen dagen, een week naar Schotland with the parents en een lang weekend in Milaan. Ik heb het er maar zwaar mee...
Met weinig bewustzijn begin ik terug te kijken op vijf maanden geweldige ervaring. Zoveel mensen ontmoet, zoveel plaatsen gezien en zoveel artikelen en slides uitgeprint (en 10 minuten geleden in de papierbak gegooid).
Langzaam begint te dagen dat ik geen student aan de Manchester Business School meer ben. Ik ben niets meer dan een toerist verblijvend in een studentenflat. Dit brengt overigens nieuwe mogelijkheden met zich mee, waar ik deze laatste weken zeker gebruik van zal gaan maken...
Ik ga mij opmaken voor Belfast, maar ik vetrek niet eerder voordat een good old pint in de good old pub is genuttigd, natuurlijk.
Greetz
maandag 8 juni 2009
donderdag 28 mei 2009
stil gevallen
Beste lezer,
Het is even stil gevallen. De troost is dat je niet veel gemist hebt. Mijn afgelopen weken stonden in het teken van het inmiddels overbekende woord 'revising', voldoende afwisseling en de nadering van het einde.
Afgelopen dinsdag, woensdag en donderdag had ik examens. Ging wel oke, vooral die op donderdag. Komende maandag volgt nr 4. Nr 5 en nr6 volgen volgende donderdag en de maandag erop (8 juni) respectievelijk.
Van 9 t/m 11 juni ga ik naar Belfast. Daarna komt 'mrs doc' Manchester verblijden met haar bezoek. Van 17 tot 23 juni zijn mijn ouders mijn reisgenoten in het mooie Schotland. Ten slotte reis ik op 25 juni af naar Milaan om daar Milko te bezoeken. Ik heb mijn eisen duidelijk gemaakt: Pizza en Pasta!
Komende zaterdag is er een BBQ en een pubcrawl voor alle exchange students.
Dit zal een van de laastst berichtjes op deze blog zijn. Ik dank jullie allen voor jullie nederigheid mijn berichtjes keer op keer braaf te lezen. Ik spreek jullie (iig de meeste) als ik eind juni terugkeer in ons kikkerlandje.
Cheers!
Het is even stil gevallen. De troost is dat je niet veel gemist hebt. Mijn afgelopen weken stonden in het teken van het inmiddels overbekende woord 'revising', voldoende afwisseling en de nadering van het einde.
Afgelopen dinsdag, woensdag en donderdag had ik examens. Ging wel oke, vooral die op donderdag. Komende maandag volgt nr 4. Nr 5 en nr6 volgen volgende donderdag en de maandag erop (8 juni) respectievelijk.
Van 9 t/m 11 juni ga ik naar Belfast. Daarna komt 'mrs doc' Manchester verblijden met haar bezoek. Van 17 tot 23 juni zijn mijn ouders mijn reisgenoten in het mooie Schotland. Ten slotte reis ik op 25 juni af naar Milaan om daar Milko te bezoeken. Ik heb mijn eisen duidelijk gemaakt: Pizza en Pasta!
Komende zaterdag is er een BBQ en een pubcrawl voor alle exchange students.
Dit zal een van de laastst berichtjes op deze blog zijn. Ik dank jullie allen voor jullie nederigheid mijn berichtjes keer op keer braaf te lezen. Ik spreek jullie (iig de meeste) als ik eind juni terugkeer in ons kikkerlandje.
Cheers!
maandag 11 mei 2009
dinsdag 5 mei 2009
Studie, voetbal en eten
Beste lezer,
Ja, het is alweer een tijdje terug. De studie begint zijn tol te eisen en om de fun op een degelijk niveau te houden, is er weinig tijd meer over om jullie hiervan op de hoogte te houden. Dus geniet ervan.
De eerste twee weken na de break stonden in het teken van studie, scripties, voetbal, musea en eten. Gezien de examens langzaam naderen (eind mei) is het tijd de boeken serieus te gaan nemen. De scriptie mag een bekend verhaal zijn, en die is dan (hoera) vrijwel afgerond (+- 95%). De halve finales van de Champions League en grote wedstrijden als Real Madrid - Barcelona gaven genoeg reden om de pub weer op te zoeken. Vanavond en morgen dus weer.
Zaterdag (25-4) zijn we naar het Imperial War Museum geweest. Erg indrukwekkend. Vooral de diavoorstellingen op de muren waren erg impressive. Ook viel er nog wat te lachen. Over het gebruik van de Euro zei het (britse) Imperial War Museum het volgende: By certain EU countries. Wat weer mooi de isolatie van de UK beschrijft.
Ook liet ik de afgelopen weken de wereld bekend worden met Hete Bliksem. Hoewel ze het erg lekker vonden, bleef de vraag waarom het Hete Bliksem heet. Met name voor de Aziaten is het waarschijnlijk moeilijk te bevatten dat iets 'Heet' kan heten, als het niet pittig is. Het was voor mij dan ook moeilijk uit te leggen dat het hete er wel van af was, aangezien de pan al een half uur van het vuur was.
Maar daarmee was het collectieve dineren nog niet afgelopen. Ik mocht verder nog genieten van een Italiaanse pasta en gister met de Spaanse Paella!
Tot zover een korte samenvatting van de afgelopen twee weken.
Cheers!
Ja, het is alweer een tijdje terug. De studie begint zijn tol te eisen en om de fun op een degelijk niveau te houden, is er weinig tijd meer over om jullie hiervan op de hoogte te houden. Dus geniet ervan.
De eerste twee weken na de break stonden in het teken van studie, scripties, voetbal, musea en eten. Gezien de examens langzaam naderen (eind mei) is het tijd de boeken serieus te gaan nemen. De scriptie mag een bekend verhaal zijn, en die is dan (hoera) vrijwel afgerond (+- 95%). De halve finales van de Champions League en grote wedstrijden als Real Madrid - Barcelona gaven genoeg reden om de pub weer op te zoeken. Vanavond en morgen dus weer.
Zaterdag (25-4) zijn we naar het Imperial War Museum geweest. Erg indrukwekkend. Vooral de diavoorstellingen op de muren waren erg impressive. Ook viel er nog wat te lachen. Over het gebruik van de Euro zei het (britse) Imperial War Museum het volgende: By certain EU countries. Wat weer mooi de isolatie van de UK beschrijft.
Ook liet ik de afgelopen weken de wereld bekend worden met Hete Bliksem. Hoewel ze het erg lekker vonden, bleef de vraag waarom het Hete Bliksem heet. Met name voor de Aziaten is het waarschijnlijk moeilijk te bevatten dat iets 'Heet' kan heten, als het niet pittig is. Het was voor mij dan ook moeilijk uit te leggen dat het hete er wel van af was, aangezien de pan al een half uur van het vuur was.
Maar daarmee was het collectieve dineren nog niet afgelopen. Ik mocht verder nog genieten van een Italiaanse pasta en gister met de Spaanse Paella!
Tot zover een korte samenvatting van de afgelopen twee weken.
Cheers!
vrijdag 1 mei 2009
woensdag 22 april 2009
Afsluiter
Beste lezer,
Na wederom een week van half-geconcentreerde bezigheden was het tijd de vakantie goed af te sluiten. Ditmaal nam ik de touwtjes zelf in handen.
Deze zondag (19/4) zou ik het Peak District bezoeken. Met een rugzak, zomerjas en vrijwel geen idee waar ik terecht zou komen stapte ik om 9.45 de trein in. De reis eindigde bij een plaatsje genaamd Edale. Tegen mijn verwachtingen in was er geen informatie centrum in de buurt te vinden. Gebaseerd op een kaart, gevonden bij een parkeerplaats, liep ik een kant op die me waarschijnlijk wel bij mijn bestemming zou brengen (had ik al via het web 'gepland'). Toen het voetpad eindigde bij priveterrein, besloot ik een zijweggetje te nemen. Deze weg bracht mij bij een prachtig landschap. Even later kwam ik een berg tegen (en mensen!). Ik had het gevoel dat het uitzicht wel mooi zou zijn vanaf de berg, en begon te 'klimmen'. En inderdaad, heel mooi (zie foto's). Minpuntje was dat ik ook weer naar beneden moest. En je hebt van die uitzonderingen op de regel 'naar beneden is makkelijker dan naar boven'. Mijn schoensel hielp ook niet echt. Naar een lichte abseiling kwam ik werkelijk in de valei terrrecht. Met het doel in zicht (Castleton) begon ik te lopen. Onderweg kwam ik langs Treak Cavern, dat ik besloot te bezoeken. Eenmaal buiten vervolgde ik mijn tocht naar Castleton.
Aangekomen bij Castleton werd ik begroet door een opvallend groot (gezien de oppervlakte van het dorpje) tourist information centre. Heel leuk allemaal, maar ik was in Castleton om de ruines van Peveril Castle te bezoeken. Daar hoefde ik niet lang naar te zoeken en ik moet zeggen dat het echt ruines waren. Maar toch weer een kasteel van me lijstje kunnen afstrepen. Eenmaal beneden (het kasteel stond op een heuvel) voelde ik mij 'onverzadigd'. Om terug naar Manchester te komen zou ik de trein moeten pakken in Edale, maar om nou dezelfde weg terug te lopen...
Gelukkig herinnerde ik mij het tourist information centre. De vrouw achter de balie raadde mij aan om naar Hope te gaan. Vanaf daar kon ik de trein nemen naar Manchester. De weg naar Hope (lopend) was vrij verassend. De weg bestond uit een grote schapenweide (ca 1 mile lang). Helaas waren de schapen bang aangelegd en een foto samen zat er dus niet in.
Hope had ook niet echt veel te bieden (behalve het uitzicht, de stilte, en het weer). Ik besloot daarom de trein maar weer op te zoeken (het was 6.30 pm).
Dat was het wel weer.
Cheers!
Na wederom een week van half-geconcentreerde bezigheden was het tijd de vakantie goed af te sluiten. Ditmaal nam ik de touwtjes zelf in handen.
Deze zondag (19/4) zou ik het Peak District bezoeken. Met een rugzak, zomerjas en vrijwel geen idee waar ik terecht zou komen stapte ik om 9.45 de trein in. De reis eindigde bij een plaatsje genaamd Edale. Tegen mijn verwachtingen in was er geen informatie centrum in de buurt te vinden. Gebaseerd op een kaart, gevonden bij een parkeerplaats, liep ik een kant op die me waarschijnlijk wel bij mijn bestemming zou brengen (had ik al via het web 'gepland'). Toen het voetpad eindigde bij priveterrein, besloot ik een zijweggetje te nemen. Deze weg bracht mij bij een prachtig landschap. Even later kwam ik een berg tegen (en mensen!). Ik had het gevoel dat het uitzicht wel mooi zou zijn vanaf de berg, en begon te 'klimmen'. En inderdaad, heel mooi (zie foto's). Minpuntje was dat ik ook weer naar beneden moest. En je hebt van die uitzonderingen op de regel 'naar beneden is makkelijker dan naar boven'. Mijn schoensel hielp ook niet echt. Naar een lichte abseiling kwam ik werkelijk in de valei terrrecht. Met het doel in zicht (Castleton) begon ik te lopen. Onderweg kwam ik langs Treak Cavern, dat ik besloot te bezoeken. Eenmaal buiten vervolgde ik mijn tocht naar Castleton.
Aangekomen bij Castleton werd ik begroet door een opvallend groot (gezien de oppervlakte van het dorpje) tourist information centre. Heel leuk allemaal, maar ik was in Castleton om de ruines van Peveril Castle te bezoeken. Daar hoefde ik niet lang naar te zoeken en ik moet zeggen dat het echt ruines waren. Maar toch weer een kasteel van me lijstje kunnen afstrepen. Eenmaal beneden (het kasteel stond op een heuvel) voelde ik mij 'onverzadigd'. Om terug naar Manchester te komen zou ik de trein moeten pakken in Edale, maar om nou dezelfde weg terug te lopen...
Gelukkig herinnerde ik mij het tourist information centre. De vrouw achter de balie raadde mij aan om naar Hope te gaan. Vanaf daar kon ik de trein nemen naar Manchester. De weg naar Hope (lopend) was vrij verassend. De weg bestond uit een grote schapenweide (ca 1 mile lang). Helaas waren de schapen bang aangelegd en een foto samen zat er dus niet in.
Hope had ook niet echt veel te bieden (behalve het uitzicht, de stilte, en het weer). Ik besloot daarom de trein maar weer op te zoeken (het was 6.30 pm).
Dat was het wel weer.
Cheers!
maandag 20 april 2009
zaterdag 11 april 2009
Bezoekje aan Wales
Beste lezer,
Je zal wel denken, die Ruben heeft geen leven meer. Nou, dat klopt aardig. Echte rauwdouwers feesten tijdens werktijd en werken in de vakantie. En dat geeft mij de mogelijkheid tussen het werken door af en toe iets leuks te doen en mijn fans daar direct over in te lichten.
Vandaag (11/4) stond in het teken van Wales. Voor de duidelijkheid, Wales is een erkend land met een eigen erkende taal (naast het engels). Echt 21ste eeuws is deze taal echter niet. Dat wordt wel duidelijk als ik je de naam van het dorpje dat we bezochten verschaf: Llangollen. Llangollen is een klein, middeleeuws, dorpje dat gekenmerkt wordt door toeristen (hotels) en een akelig hoog gehalte gepensioneerden. Toen de bus om 10. 30 arriveerde op de, niet al te ruime, parkeerplaats, kostte het mij niet veel tijd een reisgenoot te vinden (Ik kwam namelijk vriendloos aan). Degene die ook alleen is aanspreken en hem overvallen met de vraag of hij er iets voor voelt samen de dag voort te zetten, bleek een goede tactiek. Jamie was de naam van mijn nieuwe vriend, die half chinees, half japans is.
Behalve het onrealistische, niet UK achtige uiterlijk van Llangollen, viel er niet bar veel te beleven. Maar toch een meevaller dat het weer even onrealistisch was, zodat we in het zonnetje konden genieten van echte Welsh Cake.
Na Llangollen bezochten we Powis Castle. Een mooi en compact kasteel met een, naar mijns inziens, aardig grote tuin. Het bezoeken van deze tuin gaf niet alleen een heerlijk zomergevoel, het gaf ook de mogelijkheid het kasteel van meerdere kanten te fotograveren. Want alhoewel er nog geen camera bestond in de 13e eeuw, over fotomomenten was wel goed nagedacht. Ook lekker was het echte Welsh Ice Cream. Toeristen worden maar weer verwend.
In het kader van beelden spreken boekdelen, verwijs ik jullie naar onderstaande foto's.
Ohja, reacties zijn nog steeds van harte welkom (ook van nieuwkomers binnen de familie). Ik check mijn blog regelmatig.
Cheers!
Je zal wel denken, die Ruben heeft geen leven meer. Nou, dat klopt aardig. Echte rauwdouwers feesten tijdens werktijd en werken in de vakantie. En dat geeft mij de mogelijkheid tussen het werken door af en toe iets leuks te doen en mijn fans daar direct over in te lichten.
Vandaag (11/4) stond in het teken van Wales. Voor de duidelijkheid, Wales is een erkend land met een eigen erkende taal (naast het engels). Echt 21ste eeuws is deze taal echter niet. Dat wordt wel duidelijk als ik je de naam van het dorpje dat we bezochten verschaf: Llangollen. Llangollen is een klein, middeleeuws, dorpje dat gekenmerkt wordt door toeristen (hotels) en een akelig hoog gehalte gepensioneerden. Toen de bus om 10. 30 arriveerde op de, niet al te ruime, parkeerplaats, kostte het mij niet veel tijd een reisgenoot te vinden (Ik kwam namelijk vriendloos aan). Degene die ook alleen is aanspreken en hem overvallen met de vraag of hij er iets voor voelt samen de dag voort te zetten, bleek een goede tactiek. Jamie was de naam van mijn nieuwe vriend, die half chinees, half japans is.
Behalve het onrealistische, niet UK achtige uiterlijk van Llangollen, viel er niet bar veel te beleven. Maar toch een meevaller dat het weer even onrealistisch was, zodat we in het zonnetje konden genieten van echte Welsh Cake.
Na Llangollen bezochten we Powis Castle. Een mooi en compact kasteel met een, naar mijns inziens, aardig grote tuin. Het bezoeken van deze tuin gaf niet alleen een heerlijk zomergevoel, het gaf ook de mogelijkheid het kasteel van meerdere kanten te fotograveren. Want alhoewel er nog geen camera bestond in de 13e eeuw, over fotomomenten was wel goed nagedacht. Ook lekker was het echte Welsh Ice Cream. Toeristen worden maar weer verwend.
In het kader van beelden spreken boekdelen, verwijs ik jullie naar onderstaande foto's.
Ohja, reacties zijn nog steeds van harte welkom (ook van nieuwkomers binnen de familie). Ik check mijn blog regelmatig.
Cheers!
vrijdag 10 april 2009
Terrorisme
Even een berichtje tussendoor.
http://news.bbc.co.uk/1/hi/uk/7991307.stm
http://news.bbc.co.uk/1/hi/uk/7993748.stm
Het is dus dichter bij dan je denkt.....
http://news.bbc.co.uk/1/hi/uk/7991307.stm
http://news.bbc.co.uk/1/hi/uk/7993748.stm
Het is dus dichter bij dan je denkt.....
dinsdag 7 april 2009
Ouders in Manchester!
Beste lezers,
Na vier dagen vol vertier met scripties en verslagen, was het zaterdag weer reden tot vrolijkheid. Mijn welgewaardeerde ouders zouden de zaterdagmorgen aankomen. Rond de koffietijd kreeg ik dan inderdaad een belletje van de man des huizes.
Na de nodige koffie werd afgesproken eerst richting mijn kamer te lopen. Daarna weer noordwaards richting Old Trafford. Inderdaad, de wedstrijd was pas zondag, maar om welgeinformeerd de tribune op te kunnen zoeken, vonden wij het een goed idee het United museum te bezoeken. Wat bleek, het was nog een erg leuk museum ook. Het feest kon helemaal niet meer stuk na een foto samen met pa, ma en een stel bekers! Toch wel, want 's avonds lekker gegeten en daarna genoten van een zeer komische en even slechte en eenzijdige religuous.
Mijn zondag begon wat moeizaam nadat ik was uitgegleden bij het stappen uit de douche. Maar zelfs een gekneusde teen kon de pret niet bederven (op zijn hoogst wat vertragen). 'S onchtends een allesaardige textiel demonstratie in het museum gehad. Wat voor de Tilburger(s) onder ons natuurlijk hemel op aarde was. 'S middags stond er United-Austin Villa op het programma. Tjonge jonge, wat was dat een wedstrijd zeg! Old Trafford schudde op haar grondveste. Kijk maar hoe de camera schudt op de filmpjes! Dat komt dus echt niet door mijn motoriek! 'S avonds genoten van een laatste avondmaal en de samenvatting van de wedstrijd.
Maandag morgen nog even een kopje koffie bij de Star Bucks. En dan was het voor de ouders alweer tijd om te gaan. Voor mij overigens weer tijd achter mijn laptop te duiken voor het nodige coursewerk. Ja, het leven is soms hard in Manchester......
Cheers!
Na vier dagen vol vertier met scripties en verslagen, was het zaterdag weer reden tot vrolijkheid. Mijn welgewaardeerde ouders zouden de zaterdagmorgen aankomen. Rond de koffietijd kreeg ik dan inderdaad een belletje van de man des huizes.
Na de nodige koffie werd afgesproken eerst richting mijn kamer te lopen. Daarna weer noordwaards richting Old Trafford. Inderdaad, de wedstrijd was pas zondag, maar om welgeinformeerd de tribune op te kunnen zoeken, vonden wij het een goed idee het United museum te bezoeken. Wat bleek, het was nog een erg leuk museum ook. Het feest kon helemaal niet meer stuk na een foto samen met pa, ma en een stel bekers! Toch wel, want 's avonds lekker gegeten en daarna genoten van een zeer komische en even slechte en eenzijdige religuous.
Mijn zondag begon wat moeizaam nadat ik was uitgegleden bij het stappen uit de douche. Maar zelfs een gekneusde teen kon de pret niet bederven (op zijn hoogst wat vertragen). 'S onchtends een allesaardige textiel demonstratie in het museum gehad. Wat voor de Tilburger(s) onder ons natuurlijk hemel op aarde was. 'S middags stond er United-Austin Villa op het programma. Tjonge jonge, wat was dat een wedstrijd zeg! Old Trafford schudde op haar grondveste. Kijk maar hoe de camera schudt op de filmpjes! Dat komt dus echt niet door mijn motoriek! 'S avonds genoten van een laatste avondmaal en de samenvatting van de wedstrijd.
Maandag morgen nog even een kopje koffie bij de Star Bucks. En dan was het voor de ouders alweer tijd om te gaan. Voor mij overigens weer tijd achter mijn laptop te duiken voor het nodige coursewerk. Ja, het leven is soms hard in Manchester......
Cheers!
maandag 6 april 2009
donderdag 2 april 2009
Abonneren op:
Posts (Atom)
